Op het eerste gezicht lijken monteurs Nander (28) en Miloud (61) van Truckland Amsterdam niet op elkaar. Maar eenmaal in gesprek met het positieve tweetal komen er meer overeenkomsten aan het licht dan je in eerste instantie zou zeggen.
Nander: “Dat is alweer elf jaar geleden. Ik was zeventien en ging naar een open dag van het ROC. Die dag wilde ik vooral kijken of het vak van automonteur iets voor mij was, want ik wilde iets met mijn handen doen. Toen zag ik een vrachtwagen staan en dat zag ik ook wel zitten! Wat groter, wat forser. Dat sprak me aan. Ik heb informatie over de opleiding opgevraagd, een weekje proefgedraaid bij Truckland en ik was om! Het eerste half jaar heb ik in Zaandam op de leerschool gezeten en werk nu tien jaar in Amsterdam Westpoort.”
Miloud: “Ik werk hier nog niet zo lang als Nander en ik zit nu in mijn eerste jaar bij Truckland. Mijn aanloop was wel wat langer. Als je even hebt: in 1976 ben ik met mijn familie vanuit Marokko in Nederland komen wonen. Ik heb hier op de havo gezeten, maar die heb ik niet afgemaakt. Daarna heb ik drie jaar als automonteur gewerkt en ben ik orderpicker bij een grote zuivelfabrikant geweest. Vervolgens heb ik 25 jaar - van 1985 tot 2010 - bij een grote landbouwmachinefabriek gewerkt. Daarna braken mijn mindere jaren aan. Het werd crisis en ik werd ontslagen. Ik raakte in een depressie en zat lang thuis. Toen het weer kon, heb ik me weer gestort op het vinden van een baan. Dat lukte niet, totdat ik uiteindelijk via een banenmarkt van het UWV in contact kwam met Truckland. Ik draaide een dagje mee en dat beviel beide partijen. Na afloop van mijn tijdelijke contract wil ik heel graag bij Truckland blijven.”
Nander: “Vooral met reparaties en diagnoses van vrachtwagens in onze werkplaats. Soms doe ik dat ook op locatie. Een week of vijf per jaar heb ik storingsdienst. Dan moet je dag en nacht klaarstaan voor chauffeurs met pech onderweg. Een soort Wegenwacht, maar dan voor vrachtwagens. De pechgevallen komen bij DAF ITS binnen en DAF ITS belt mij dan soms om het op te lossen. En ja, pech komt ook ’s nachts voor, dus ik word ook weleens wakker gebeld. Ik word gelukkig altijd wakker van de telefoon, hoewel ik soms wel door de wekker heen slaap. Na een nachtelijk telefoontje ben ik binnen een kwartier onderweg. Negen van de tien keer krijg ik het voertuig weer aan de praat. Dat geeft me dan natuurlijk wel een goed gevoel.”
Miloud: “Ik controleer, repareer voertuigen en voer onderhoudsbeurten uit. Dan loop ik de remmen na, ververs ik de olie, check ik de verlichting en nog veel meer. Vooral van vrachtwagens, bijvoorbeeld de afvalinzamelingswagens van de gemeente Amsterdam. Momenteel ben ik hulpmonteur, dus nog geen volwaardig monteur. Die ambitie heb ik wel, alleen weet ik niet of dat nog erg zinvol is op mijn leeftijd. Een opleiding tot eerste monteur duurt een jaar of vier. Als ik daarmee klaar ben, ga ik al bijna met pensioen.”
Nander: “Ja, ik vind mijn werk geweldig. Het is lekker uitdagend. We krijgen hier veel voertuigen die niet standaard zijn, zoals wagens met een alternatieve opbouw. Soms een technisch complexe auto, maar ik houd wel van die uitdaging. Ik begeleid ook mijn collega’s en studenten die hier het vak leren. Ik ben nog jong en het is dus nog niet zo lang geleden dat ik zelf ben afgestudeerd. Daardoor weet ik nog wel goed wat de exameneisen zijn. Ik geniet ervan om mensen iets te zien opsteken.”
Miloud: “Zeker, ik ben hier heel graag. Ik ben hier goed ontvangen, heb een gevarieerde baan en mijn werkdag vliegt voorbij. Mijn collega’s zijn allemaal even aardig. Hele fijne mensen!”
Nander: “Ik krijg best weleens telefoontjes en appjes van oud-collega’s die bij een ander garagebedrijf werken. ‘Kom eens bij ons praten’, vragen ze dan. Soms zit er een leuke aanbieding tussen, maar bij Truckland is het beter geregeld. Ik voel me hier thuis en weet wat ik hier heb. Nee, ik ben zeker niet van plan om weg te gaan!”
Miloud: “Ik ben heel blij dat ik uit mijn dal geklommen ben. Het leven lacht me weer toe, hier heeft Truckland een belangrijk aandeel in. Toen ik in de put zat, woog ik 120 kilo en kwam ik de deur niet uit. Nu weeg ik 75 kilo. Ik sport en wandel veel, bijvoorbeeld in het Noorderpark in Amsterdam. En ik geniet weer van het leven. In mijn vrije tijd lees ik graag of kijk ik naar F1 of voetbal op tv. Mijn favoriete club? Ajax! Ze hebben niet hun beste seizoen, maar komen er vast wel weer bovenop. Net zoals ik.”
No related articles found.